Συνεχίζουμε την δημοσίευση πεζών κειμένων και ποιημάτων από το νέο βιβλίο του Δημήτρη Φαφούτη "άτακτα και ανέστια". Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε το ποίημά του "Ξενιτιά".
Κανένας δε ρωτά
το πότε έφυγα, γιατί
Κανένας
μέσα στη νύχτα που κυκλώνει.
Ο ύπνος χαμηλώνει απόψε
στα μάτια των περαστικών
που ντύθηκαν και ζήσανε
με μπαλωμένα πανωφόρια.
Τα τετριμμένα ιμάτια
που ταπεινά,
μέσα σε κλίμα ευτυχίας,
άλλαζαν τόσα χρόνια.
Ο ύπνος κατεβαίνει απ' τις στέγες τους,
για να δειπνήσει μυστικά
με τους κατοίκους και τα κατοικίδια.
Θεέ μου μακρινέ,
που κατοικείς εξόριστος στους ουρανούς.
Ουρανός κι εγώ
τα 'αστρα σου παραπλανώ,
να σεργιανίσω μεσ' το φώς.
Υπόδικος στη ζητιανιά
κι ανέστιος φυγάς,
καθώς πικρός λυγμός
τη φτώχεια μου μπαλώνει.
Αεροδρόμιο Λυών 23/1/2003
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΦΟΥΤΗ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ¨ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΠΑΡΝΑΣΣΟΥ" ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου