ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ .....Άγγελο Σικελιανό - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΙΙ, (Andante mosso ),Μίκης Θεοδωράκης

Γιώργος Βιδάκης

Εἶπα, καὶ ἐβάδισα
κρατώντας τ᾿ ἀναμμένο μου συκώτι στὸν Καύκασό Σου,
καὶ τὸ κάθε πάτημά μου ἦταν τὸ πρῶτο,
κι ἦταν, θάρρευα, τὸ τελευταῖο,
τὶ τὸ γυμνό μου πόδι ἔπατει μέσα στὰ αἵματά Σου,....

τί τὸ γυμνό μου πόδι ἐσκονταυε στὰ πτώματά Σου,
γιατὶ τὸ σῶμα, ἡ ὄψη μου, ὅλο μου τὸ πνεῦμα καθρεφτιζόταν,
σὰ σὲ λίμνη, μέσα στὰ αἱματά Σου.

Από συναυλία το Δεκέμβρη του 2010 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. με τη ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ τη ΜΙΚΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΑΘΗΝΩΝ και τη ΧΟΡΩΔΙΑ της ΕΡΤ Μουσική Διεύθυνση ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΡΥΤΙΝΟΣ Ποίηση: Άγγελος Σικελιανός Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Ερμηνεία: Λεωνίδας Καβράκος || Andante mosso Γιγάντιες σκέψεις, σὰ νέφη πύρινα ἢ νησιὰ πορφυρωμένα σὲ μυθικὸν ἡλιοβασίλεμα, ἄναβαν στὸ νοῦ μου, τὶ ὅλη μου καίονταν μονομιᾶς ἡ ζωὴ στὴν ἔγνοια τῆς καινούργιας λευτεριᾶς Σου, Ἑλλάδα. γι᾿ αὐτὸ δὲν εἶπα: Τοῦτο εἶναι τὸ φῶς τῆς νεκρικῆς πυρᾶς μου... Δαυλὸς τῆς Ἱστορίας Σου, ἔκραξα εἶμαι, καὶ νά, ἂς καεῖ σὰν δάδα τὸ ἔρμο μου κουφάρι, μὲ τὴν δάδα τούτην, ὀρθὸς πορεύοντας, ὡς μὲ τὴν ὕστερη ὥρα, ὅλες νὰ φέξουν τέλος οἱ γωνιὲς τῆς οἰκουμένης, ν᾿ ἀνοίξω δρόμο στὴν ψυχή, στὸ πνεῦμα, στὸ κορμί Σου, Ἑλλάδα. Εἶπα, καὶ ἐβάδισα κρατώντας τ᾿ ἀναμμένο μου συκώτι στὸν Καύκασό Σου, καὶ τὸ κάθε πάτημά μου ἦταν τὸ πρῶτο, κι ἦταν, θάρρευα, τὸ τελευταῖο, τὶ τὸ γυμνό μου πόδι ἔπατει μέσα στὰ αἵματά Σου, τί τὸ γυμνό μου πόδι ἐσκονταυε στὰ πτώματά Σου, γιατὶ τὸ σῶμα, ἡ ὄψη μου, ὅλο μου τὸ πνεῦμα καθρεφτιζόταν, σὰ σὲ λίμνη, μέσα στὰ αἱματά Σου. Ἐκεῖ, σὲ τέτοιον ἄλικο καθρέφτη. Ἑλλάδα, καθρέφτη ἀπύθμενο, καθρέφτη τῆς ἀβύσσου, τῆς Λευτεριᾶς Σου καὶ τῆς δίψας Σου, εἶδα τὸν ἑαυτό μου βαρὺ ἀπὸ κοκκινόχωμα πηλὸ πλασμένο, καινούργιο Ἀδὰμ τῆς πιὸ καινούργιας Πλάσης ὅπου νὰ πλάσουνε γιὰ Σένα μέλλει. Ἑλλάδα.