Γιώργος Βιδάκης
Η Αλκυόνα, όπως και ο γλάρος είναι πουλί οικογενειακό. Δηλαδή, ζει ζευγαρωτά με τον αρσενικό της, όχι σε κοπάδια κοινοκτημοσύνης. Οι παραδόσεις του λαού μας λένε ότι τρέφει ξεχωριστή αγάπη στο σύντροφό της, απήχηση της αγάπης της Αλκυόνης στον Κήυκα. Δεν τον αποχωρίζεται μέχρι το θάνατό του ή το δικό της θάνατο. Και αν ο σύντροφος αρρωστήσει ή τραυματισθεί, η Αλκυόνα τον παίρνει στους ώμους και τον μεταφέρει, όταν αποδημούν, τον τρέφει και τον περιποιείται, μέχρις ότου γίνει καλά. Το ίδιο και ο γλάρος, ο οποίος τρέφει το γέρο πατέρα του, όταν δεν έχει πια δυνάμεις να βρει μόνος του την τροφή του.
Στίχοι: β' στάσιμο, από την Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις του Εὐριπίδη.
Μετάφραση : Γεράσιμου Σταύρου
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Ερμηνεία : Ιωάννα Φόρτη
Από συναυλία του Χρήστου Λεοντή στο σπίτι του βόλλευ στην Παιανία.
Αλκυόνα.θαλασσοπούλι μου
πάνω στους βράχους της θάλασσας
λες το τραγούδι της μαύρης σου μοίρας
Αλκυόνα.θαλασσοπούλι μου
Σου παραβγαίνω στους θρήνους,
πουλί άφτερο εγώ
τα ελληνικά νοσταλγώ πανηγύρια,
την ξεγεννήτρα την Άρτεμη,
που 'ναι ο μεγάλος χαμός της στη Τήνο.
Αλκυόνα.θαλασσοπούλι μου....
Αλκυόνα!
Ω εσύ πουλί, που ένα γύρο στους βράχους της θάλασσας
λες το τραγούδι της μαύρης σου μοίρας,
ευκολονόητη λαλιά στους σοφούς, που κατέχουν
πως καλαηδάς ολοένα το ταίρι σου,
σου παραβγαίνω στους θρήνους, πουλί
άφτερο εγώ·
τα ελληνικά νοσταλγώ πανηγύρια,
την ξεγεννήτρα την Άρτεμη,
που έχει στον Κύνθο κοντά το ιερό της·
δίπλα είν' εκεί η φοινικιά με το πλούσιο της φύλλωμα,
ὄρνις, ἃ παρὰ πετρίνας Αλκυόνα!
ἐγώ σοι παραβάλλομαι της θάλασσας
ἔλεγον οἶτον ἀείδεις,
εὐξύνετον ξυνετοῖς βοάν,
ὅτι πόσιν κελαδεῖς ἀεὶ μολπαῖς,
θρήνους, ἄπτερος ὅρνις,
ποθοῦσ᾽ Ἑλλάνων ἀγόρους,
ποθοῦσ᾽ Ἄρτεμιν λοχίαν,
ἃ παρὰ Κύνθιον ὄχθον οἰ-
εῖ φοίνικά θ᾽ ἁβροκόμαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου